تحلیل و طراحی بهینه سازه های فضا کار تاشو

سازه های تاشو، سازه هایی هستند که توان باز و بسته شدن را دارند و در حالت بسته به صورت مجموعه های فشرده از میله های تقریبا موازی در می آیند چتر نمونه متداولی از آنها است . کاربرد این سازه ها از سازه های موقت گرفته تا فضا پیماها گسترده شده است . این پایان نامه به بررسی رفتار کلی سازه های تاشو با اتصالات قیچی گونه و تحلیل و طراحی بهینه آنها اختصاص دارد. ابتدا مفاهیم پایه ای سازه های تاشو و طبقه بندی آنها بیان شده است و سپس ماتریس سختی یونیپلت ها و دوپلت ها ارائه گردیده است . بکارگیری کابل ها در این نوع سازه نیز مورد بررسی قرار گرفته است . برای داده آمایی و تاشه پردازی، برنامه ای تهیه شده است که سازه های تاشو تخت و چلیک را با بازشوهای مورد نیاز می کند و بارگذاری ها و تکیه گاهها را در لایه و گره های مورد نظر انجام می دهد. تعدادی سازه تاشو عملی برای بررسی رفتار سازه های تاشو مورد مطالعه قرار گرفته است . بررسی نتایج تحلیل نشان می دهد که اعضای سازه تاشو به طور کلی زیرلنگر خمشی است ، در صورتی که نیروی محوری آن کم و نیروی برشی آن قابل اغماض است . افزودن کابل، توان باربری سازه را بالا می برد و کاهش قابل توجهی در وزن بهینه سازه بوجود می آورد. کارآیی کابل به توپولوژی و هندسه سازه تاشو بستگی دارد. سازه های تاشو در دو حالت خطی و غیرخطی تحلیل شده اند. برای بررسی مقاومت و سختی سازه تاشو از تحلیل خطی و برای تعیین بار بحرانی کمانشی آن از تحلیل غیرخطی استفاده بعمل آمده است . براساس ساختن واحدهای سازه های تاشو معمولا یونیپلیت ها را در محل لولا سوراخ می کنند. سوراخ محل لولا در یونیپلت ها، مقاومت آنها را به شدت کاهش می دهد. افزودن عضو توپر کوچکی در محل لولا، مقاومت یونیپلت ها را بالا می برد ولی در محل اتصال، تمرکز تنش بوجود می آورد.